Po ciszy tym, co jest najbliższe wyrażeniu niewyrażalnego, jest muzyka

Historia

Święto zostało zainicjowane przez Marcela Landowskiego, francuskiego kompozytora polskiego pochodzenia, oraz spopularyzowane przez Maurice'a Fleureta i Jacka Lang, ówczesnego ministra kultury Francji. Impreza miała swoją premierę nad Sekwaną 21 czerwca 1982 r. W wystąpieniu medialnym zaproszono wszystkich Francuzów do wyjścia z muzyką do przestrzeni publicznej. Od tego czasu ta masowa manifestacja upamiętniająca muzykę odnosi sukcesy. Początkowo święto było organizowane tylko we Francji, ale obecnie stało się znaczącym, europejskim wydarzeniem artystycznym. Każdego roku instytucje muzyczne, takie jak filharmonie, opery, teatry muzyczne, szkoły muzyczne, kluby muzyczne, ośrodki kultury, organizacje pozarządowe, a także osoby prywatne na całym świecie organizują ogólnodostępne koncerty w czerwcu. Wybór daty 21 czerwca jest związany z tym, że jest to pierwszy dzień lata i przesilenie letnie (najkrótsza noc w roku).

Oryginalna nazwa święta, "Fête de la Musique" ([fet dela muzik]), jest grą słów i homofonem wyrażenia "Faites de la musique!" (pl. "Róbcie muzykę!"), które stało się przewodnim hasłem zachęcającym do udziału w imprezie.

Święto Muzyki ma dwojaki cel w promocji muzyki:

1. Poprzez swoje oryginalne hasło, które brzmi "Wprowadzajcie dźwięki!", ona motywuje muzyków do swobodnego wyrażania się na ulicach miast oraz w miejscach publicznych.
2. Poprzez organizację licznych darmowych koncertów oraz improwizowanych występów zarówno amatorów, jak i profesjonalistów, zapewnia szerokiej publiczności dostęp do muzyki wszelkiego rodzaju i stylu, włączając w to muzykę poważną, jazz, rock, poezję śpiewaną, chóralną, elektroniczną, etniczną itd.

Muzyka jest uniwersalnym motywem, który łączy ludzi bez względu na wiek, pochodzenie, religię i status społeczny. Obecnie Święto Muzyki stało się międzynarodowym wydarzeniem, obchodzonym w ponad 300 miastach, 100 krajach i na 5 kontynentach. 21 czerwca jest jednym z dwóch dni w roku we Francji (oprócz 31 grudnia), kiedy nie obowiązuje "cisza nocna", a muzycy mogą swobodnie występować na ulicach bez niepokojenia sąsiadów.
To wydarzenie różni się istotnie od innych imprez kulturalno-muzycznych, takich jak koncerty czy festiwale. Święto Muzyki jest otwartym zaproszeniem dla wszystkich osób uprawiających muzykę w danej społeczności, aby wspólnie uczestniczyć i tworzyć obraz tego święta. Skierowane jest zarówno do amatorów, jak i zawodowych muzyków. Zachęca do spontanicznego pojawienia się w przestrzeni publicznej miasta i wyrażenia się muzycznie poprzez darmowe i dostępne dla wszystkich wystąpienia. Natomiast publiczności daje okazję do bezpłatnego i swobodnego kontaktu z różnorodnymi stylami muzycznymi obecnymi w danej społeczności.

Siłą Święta Muzyki jest to, że nie ma jednego głównego punktu, ale powstaje w wielu miejscach (tzw. punkty muzyczne) jako społeczny ruch i współpraca obywateli - muzyków, publiczności i koordynatorów. Każdy wnosi swoje indywidualne "cegiełki", co powoduje efekt synergii. Jednocześnie nie tworzy nowych centrów kulturalnych ani instytucji, ale łączy istniejące ośrodki muzyczne w danej społeczności w celu osiągnięcia wspólnego celu. To właśnie czyni Święto Muzyki dużym społecznym ruchem, kreowanym przez daną społeczność "dla siebie".

Zasady imprezy są opisane w "Międzynarodowej Karcie Zasad"

Coroczne święto odbywa się na całym świecie 21 czerwca, w dniu letniego przesilenia. Nie jest to festiwal („Muzyka wszędzie, koncert nigdzie!”), lecz wyjątkowe uwielbienie muzyki "na żywo", które ma na celu ukazanie jej siły, różnorodności i bogactwa poprzez objęcie wszystkich gatunków i nurtów muzycznych. Publiczność, pełniąca rolę przypadkowych przechodniów, często ma możliwość odkrycia i posłuchania muzyki, której normalnie by nie doświadczyła. Każdy, kto chce dołączyć do tego wydarzenia, może uczestniczyć aktywnie jako muzyk lub koordynator lub też bierne uczestnictwo.

To święto zachęca do spontanicznego i bezpłatnego uczestnictwa, skierowanego zarówno do jednostek jak i instytucji (stowarzyszenia, szkoły, kościoły, kluby, teatry, domy kultury, ogniska itp.), aby umożliwić im publiczne wyrażanie się. Wszystkie koncerty są darmowe dla publiczności. Impreza jest z założenia plenerowa, odbywająca się w różnych lokalizacjach miasta (ulice, deptaki, parki, podwórza, bramy itp.), ale może również mieć miejsce wewnątrz, jeśli zachowane są zasady swobodnego i nieograniczonego dostępu (np. muzea, szpitale, więzienia, urzędy) nawet w przypadku niekorzystnych warunków pogodowych lub późnej pory.

To święto stanowi także okazję do wprowadzenia muzyki do miejsc, w których zwykle nie jest ona wykonywana na żywo (muzea, szpitale, więzienia, urzędy itp.). Jest to wyjątkowy dzień zarówno dla muzyków, jak i dla publiczności. Ma na celu promowanie praktyki muzycznej jako ruch społeczny za pośrednictwem koordynatorów-wolontariuszy. Wszystkie działania odbywają się bez celów komercyjnych, bez sponsorów komercyjnych, a organizatorzy i koordynatorzy działają na zasadzie społecznej. Ogólne koszty są pokrywane przez lokalne organy władzy państwowej lub samorządowej, przedstawicielstwa innych krajów (np. ambasady) lub organizacje i instytucje niekomercyjne (stowarzyszenia, fundacje, domy kultury itp.).